Het concept van de inpaklijn voor frikadellen bestond uit een aaneenschakeling van stations met verschillende technieken die in de praktijk op haalbaarheid getest moesten worden. Het concept was een principe tekening waarin globale maten staan en schematisch de bewegingen staan aangegeven. Details zoals type aandrijvingen, geleidingen staan er niet in aangegeven.
Firma Jegerings uit Deurne heeft veel testopstellingen gemaakt en ook de uiteindelijke installatie gebouwd.
Voor de volgende stations zijn testopstellingen gebouwd:
– triller voor het uitlijnen van de frikandellen in goten die chaotisch uit de koeler kwamen
Omdat het concept gebaseerd was op een trilinstallatie hebben we contact gelegd met diverse specialisten op dit gebied. Wij begonnen met testen met een trilunit met verschillende secties van de firma Cremer uit Noordwijkerhout. Later is de unit naar Jegerings overgebracht zodat we zelf konden testen en de goten konden modificeren.De conclusie was dat het mogelijk was om 15.000 frikandellen per uur, 250 per minuut die chaotisch uit de koeler kwamen te richten in 12 sporen zodat er gemiddeld ca. 20 frikandellen per minuut per spoor aangeleverd werden.
Vervolgens heeft de firma Key Technogy uit Beusichem een testopstelling gemaakt om het principe uit testen van een gotenstelsel dat 3x verdubbeld, dus beginnend met 1 brede goot die in 2 splitst en eindigt in 4 goten. Met 3 van deze modules zou dan een trilsysteem gemaakt kunnen worden. De uiteindelijk trilunit voor de produktielijn werd gebouwd door Key Technology . Klik hier voor een video van de triller.
– vision systeem
Het concept was er op gebaseerd dat met een vision systeem gecontroleerd moest worden of de frikandellen netjes achter elkaar uitgelijnd lagen met voldoende tussenruimte en niet te krom waren. Het idee was om achter elke goot van de triller een uittrekband te plaatsen. In totaal zouden het 12 sporen worden. Met een testopstelling werd bepaald hoeveel sporen 1 camera kon bekijken en hoeveel beelden per seconde verwerkt konden worden.
Na een marktonderzoek waarbij diverse vision leveranciers werden bezocht is verder gegaan met Matsushita uit Best. Er werd een test opstelling gebouwd met 3 banden en uitstoters en een programma gemaakt waarin gecontroleerd werd of de frikandel in een rechthoekig kader paste, een maat voor kromheid en lengte en of er voldoende afstand tussen de frikandellen lag. Tussenafstand was noodzakelijk omdat goedgekeurde frikandellen uitgestoten moesten worden in een trechter.
– Uitstootsysteem
Onderzocht is of frikandellen die lengtes hadden tussen 160 en 185 mm met lucht uitgestoten konden worden. Dit bleek lastig en gaf risico op beschadiging zodat uiteindelijk gekozen werd voor een mechanische uitstoter.
– Besturing van de uitstoters en wisselkleppen
In het concept was een algoritme bedacht voor het uitstoten van de frikandellen zodra deze op de juiste plaats op de band lagen. Als de plaats op de wisselklep vrij was moest de besturing een commando geven aan de uitstoter. Onder de wisselklep waren 2 aflegposities op de afvoerband. De wisselklep werd aangedreven door 2 kleine luchtcilinders die de klep linksom of rechtsom kon kantelen. Zo kon de frikandel in het linker of rechter spoor vallen. De besturing moest rekening houden met valtijden. De eerste vanaf het moment van uitstoten totdat de frikandel op de wisselklep lag. De tweede vanaf het moment vanaf het startcommando om de wisselklep te kantelen en de frikandel naar beneden op de verzamelband viel. Verder moest een telling worden bijgehouden. Als er 10 stuks op de band lagen mochten er geen frikandellen meer bij en maakte de band een stap om de frikandellen af te voeren onder het uitstootstation en naar het volgende station te voeren. Feitelijk was de verzamelband het transfersysteem om de groepen van 10 frikandellen langs verschillende stations te voeren. De stap van 300 mm moest in een zeer korte tijd worden uitgevoerd met versnellingen en vertragingen die niet te hoog mochten zijn om slippen op de band te voorkomen.
– Naar elkaar toe schuiven van frikandellen
Na het uitstoten liggen de 10 frikandellen uit 24 sporen evenwijdig verspreid op een band van 1800 mm breed. Deze moeten met 2 schuivers naar elkaar geschoven worden in korte tijd. Hiervoor werd een test uitgevoerd waaruit bleek dat het goed mogelijk was om frikandellen naar elkaar toe te schuiven mits de band nat was. Hiervoor was het noodzakelijk om water op de band te sproeien.
– Frikandellen grijper met vacuum en klemmen
Hiervoor zijn zeer veel testen gedaan met vacuumpompen en divers klemconstructies. Uiteindelijk wezen de tests uit dat de frikandellen met 4 klemplaten rondom en vacuum op gepakt kon worden. Door meting van de waarde van het vacuum kon afgeleid worden of er 10 frikandellen naast elkaar lagen. Waren dit er minder dan was het vacuum te laag, bijv. als er maar 9 stuks naast elkaar lagen. Dan werd de groep afgekeurd en niet in de doos geladen.
In de loop van het project hebben we nog pogingen ondernomen om de frikandellen rechter te maken . Zo is een aflegband gemaakt waar de frikandellen op vielen na het afkorten zodat ze geleidelijk in de welbak gevoerd werden. In het bestaande produktieproces vallen frikandellen van de afkorter in het water en zinken naar de bodem en kunnen verstrengeld raken en ook om de buizen van de verwarming onder in de bak blijven hangen en extra krom worden of overgaar. In principe lukte het goed met de testen maar uiteindelijk is er geen produktieversie van gemaakt. Omdat er best veel frikandellen te krom waren is het nooit gelukt om de lijn onbemand te laten draaien. In de praktijk was er altijd een inpakker nodig achter de lijn voor het inpakken van de frikandellen die niet automatisch verpakt werden en voor bewaking van de lijn. Er waren veel stations waar kleine storingen plaats konden vinden zoals het dozentransport en het papier inlegsysteem die snel verholpen konden worden door de inpakker.
no images were found